Zespół Nieprzystosowania Społecznego

Jest to bardzo wesołe opowiadanie i mam takich wiele, nie były jednak drukowane. Należy do cyklu historyjek o Zerolu Zwyczajnym, postaci bardzo przeze mnie lubianej. Zerol pochodzi oczywiście z rodziny Zwyczajnych i oczywiście szczyci się swoim pochodzeniem. Jest taki sam jak inni: identycznie się ubiera, myśli i mówi - jest to przecież powód do dumy. Jest się kimś.

Rodzina Zwyczajnnych ma istotnie powody do dumy: jest wszak filarem społeczeństwa. Robi wszystko to, czego państwo oczekuje od obywateli. Dba o wychowanie swojej - jak to się mówi - latorośli. Czyni to z podręcznikiem w ręku "Zasady wychowania dla opornych". I Zerol wspaniale sobie radzi w społeczeństwie - każdą klasę powtarza tylko trzy razy. A rodzice zapewnili mu naprawdę dobrą szkołę. Nie ma w niej nudnych lekcji, podczas których wchodzi się na kwejka czy fejsa, nie ma głupich nauczycieli: jest za to nauczanie interaktywne. Każdy uczeń może brać udział w wirtualnych grach edukacyjnych. Czemuż tylko Zerol staje zawsze po niewłaściwej stronie? I wszyscy psykają na niego tss albo też poganiają go, krzycząc Alla! Alla!

Udało mu się jednak dorosnąć i jak prawdziwy obywatel społeczeństwa konsumpcyjnego zapada na modną chorobę: zespół nieprzystosowania społecznego.I - jak wiemy - tylko specjalistyczna, renomowana firma może zastosować skuteczną terapię. W dobie kryzysu kilku kolesiów miało znajomych, więc się założyło firemkę. Wynajęło się tanio strych, postawiło wirtualną dekorację, świadczącą o wysokim statusie i fachowości, i można było przyjmować klientów.

Czy Zerol da się wyleczyć? I czy pewna panienka ze sklepu z pornosami wprowadzi go w tak zwane życie? A jak Zerol usiłował wpasować się w figury pokazane na zdjęciach w tych pisemkach, zobaczymy w opowiadaniu.